Hamiyet, wo bleibt mein Küsschen? / Hamiyet hani bana öpücük!!

Metin Kirimtay Anne ve Babamım beşinci ve sonuncu çocuğu olarak 1957 yılında Balıkesir/Edremit’ de doğdum. Hertaraf Zeytinlikti. Çocuk iken zeytin ağaçlarını sevmezdim, bir kere meyvasını erik gibi dalından koparıp hemen yiyemezdin. Ayrıca yenir durumdaki zeytinden de hoşlanmazdım. Harika çocukluğum oldu. Sabahtan akşama kadar sokaktaydım okul olmadığı zamanlar. Sokakları o kadar sevmişimki ilerdeki meslek hayatımda sokaklarda geçti. Babam maalesef fazla sigara içmekten kanser olup erken yaşta vefat etti. O zaman 8 yaşındaydım. O yüzden ömür boyu sigara içmedim. Tütsülenmiş balığıda sevmem, sigara kokar. Annem ölene kadar çalışkan bir öğrenciydim. Annemin öldüğü sene Lise 2 de sınıfta kaldım. Öğretmenler anlayamadılar niye. İki ağabeyim bu arada Berlindeydiler büyük ağabeyim işçi olarak Siemens’te çalışıyor, küçüğü üniversitede makine mühendisliği okuyordu. İki kızkardeşimde evlenince. Önce yüksek okulda okumak için büyük ablamın yanına İstanbul’a geldim. Burada ekonomi fakültesini kazanmıştım. Fakat öğrenci olaylarından okumak çok tehlikeli idi. Her gün iki üç öğrenci ya polis, yada karşı gruplar tarafından vurulup öldürülüyordu. O yüzden okumak için 1977’ de Berline ağbilerimin yanına geldim. Dahlem deki ağbiminde kaldığı öğrenci yurdunda oda bulup işletme okumağa başladım. Bir sene sonra Türkiye Öğrenci Birliğinin aktif elamanıydım. Solcu olan bu örgüt Türkiyedeki askeri rejimin gözüne battı. 1983 yılında Türk konsolosluğu pasaportumu uzatmadı. O zamanki CDU lu Berlin içişleri Senatörü yabancı düşmanı Lummer beni Türkiyeye sürmek için hapise tıktı. 8 gün hapiste kaldım. Mahkeme kararı ile serbest kaldım. Çünkü okumakta olan hiçbir öğrenci hiçbir yere sürülemiyordu Alman yasalarına göre. 1987 de yüksek okulu bitiripçalışmak için Eniştemin yanına Dortmund’ a geldim. Bana bir seyahat şirketinde iş ayarlayacaktı olmadı. Fakat kendisininde bir seyahat bürosu olduğundan onun yanında işe başladım. Ve orada eşim Nuran’ la tanıştım. İyi bir iş yerine, iyi bir eş bulmuştum. Fakat Berline olan özlemim ağır bastı 1989 da Berlin döndüm. Büro işlerinin bana göre olmadığını anlayınca 1993 te Taksi kullanmağa başladım. O zamandan beri Berlin kazan, ben kepçe. Hanım ve iki oğlumla şimdiye kadar mutlu bir hayat sürdüm. / Metin K irimtay Als fünfte und letzte Kind von meinem Eltern bin ich 1957 in Edremit Türkei geboren. Gegenüber Griechischen Insel Lesbos. Überall waren diese Olivenbäume, ich habe die gehasst, erstens die fFüchte konnte man nicht sofort essen wie eine Äpfel, die musste man einlegen. Zweitens die schmeckten mir damals nicht. War sonst tolle Kindheit. Morgens bis Abends war ich auf der Strasse. Wer hätte gewusst, dass ich später beruflich auf die Strasse lande. Mein Vater ist leider, als ich 8 jahre alt war, gestorben durch Krebs. Er hat viel zu viel geraucht. Das war auch ein Grund warum ich Nichtraucher wurde. Aber eigentlich schmeckt mirnicht das Rauchen. Geraucherten Fisch mag ich auch nicht. Ich war erfolgreicher Schüler bis meine Mutter gestorben ist. In diesem Jahr bin ich sitzen geblieben. Die Lehrer hatten davon keine Ahnung. Meine beiden Bruder waren mittlerweile in Berlin. Ältere als Arbeiter bei Siemens, jungere um zu studieren. Meine beiden Schwester haben auch geheiratet. Eine landete in Istanbul, andere in Dortmund in NRW. Ich habe erst nach Istanbul, danach nach Berlin zu gezogen um zu studieren. Konnte auch in Istanbul, war aber lebensgefährlich wegen Studentenrewolte. Jeden Tag 2, 3 Studenten entweder von Polizisten oder gegnerischen Studenten erschossen. In TU Berlin habe ich angefangen Betriebswirtschaftslehre zu studieren. Wurde nach einem Jahr bei Türkischen Studenten Verein politisch aktiv. Und 1983 wurde mein Pass nicht mehr verlängert von türkischen Behörden. Damals der Innensenator Lummer hat mich sogar in Abschiebehaft gesteckt, obwohl er das nicht durfte. Ich kam nach 8 Tagen durch Gerichtbeschluss raus. Studenten darf man nicht abschieben. Von TU Berlin wechselte ich zu FHW Fachhochschule für Wirtschaft. Den habe ich auch im Jahre 1987 absolviert. Die ganze Studentenzeit habe ich in Studente