SINT GILLIS (VERSION NL)

De Brusselse hoofdstedelijke gemeente Sint-Gillis is van oudsher een
doorgangsgebied. Het dorp Obbrussel (Hoog-Brussel), dat eraan ten
grondslag ligt, werd eeuwenlang zowel doorkruist door handelaars en
plunderaars als door koningen en hun legers. De in 1216 aan de Heilige Gillis
gewijde parochie werd daarenboven door talrijke epidemieën geteisterd.

In de 19^de eeuw drukte de industriële revolutie haar stempel op de
gemeente met de aanleg van het Zuidstation, de bouw van fabrieken en
de toenemende verstedelijking. In deze periode zagen ook de art nouveau
en... l'Union het licht. Sint-Gillis schaarde zich geestdriftig achter het voor
deze eeuw kenmerkende vooruitgangsgeloof en ging onverwijld over tot de
ontwikkeling van het onderwijs, de goedkope verdeling van gas en elektriciteit
en de verbreiding van kunst en cultuur. Het prachtige stadhuis getuigt hier
als prestigieus symbool nog steeds van.

Vanaf de 20^ste eeuw ontpopte Sint-Gillis zich tot een echte stad die
zich zowel kenmerkt door openheid als door sociale fragmentering. Vandaag
blijven transformatie en vernieuwing aan de orde en stemt de Gemeente
haar beleid, met het oog op een harmonieuze multiculturele gemeenschap,
onophoudelijk af op de noden van haar 50 000 inwoners. Met niet minder
dan 140 verschillende nationaliteiten is Sint-Gillis uitgegroeid tot een
levendige smeltkroes. Zoals Marc Didden al schreef: "de straten hebben hier
namen als de Moskoustraat, de Montenegrostraat, de Schotlandstraat, de
Spanjestraat, de Portugalstraat, de Denemarkenstraat en de Bosniëstraat,
alsof de straatnaamgevers meer dan honderd jaar geleden al wisten dat de
hele wereld ooit in Sint-Gillis zou samenkomen".